Błyszczący acz tandetny Sikor...

Jak wiadomo Radosław bożyszczem mend-iów jest. Ba, ma swych zaufanych nawet za granicami. Ovaj, nie wszyscy ulegali i nadal nie ulegają 'charmowi' ministra. W zasadzie od czasów Dołęgi Mostowicza wiadomo, że stempelek oxfordzki jest glejtem, przed którym mdleć należy bezwzględnie. Porównanie z Nikodemem nie daje zstosować się tu wprost z tej prostej przyczyny, że delikwent jednak licencjatem błyska na lewo i prawo. Jednakowoż, dla nawet niewprawnego oka & ucha - przymioty yntelektualne owej persony jakoś nie sztymują z otoczką. Bo raz są to z mozołem dukane odczyty/przemowy zbudowane na zdaniach prostych oraz ich przesadne artykułowanie. Głębii próżno szukać. Innym razem kanajcki język i takież furmańskie ( furmanów przepraszam ) - wykwintne maniery. Niejeden zada sobie pytanie jak to się wszystko posklejało? Ano widać musiało, skoro się posklejało. Pojawienie się chłopca z Polski wielu intrygowało. Bo jak to? Z PRL-u w Oxfordzie pojawił się młodzieniec, który zdał się niektórym bardziej angielski od Anglików. Nieco staromodny sznyt garniturów, sposób ubierania wzbuził wśród potomków angielskich elit nawet pokpiwania skutkujące zyskaniem przezwiska, nadanego bodajże przez Tobiego Younga: 'rurytańskiego księcia', który okazuje się być sprzedawcą encyklopedii z Seattle. Można powiedzieć, że Sikor był ulubieńcem tych, którzy jak on poczynili pierwszy krok wstępujący do świata elit. Mówił okrągłe fazesy i jak widać to wystarczyło. Należy zadać także pytanie klasyka: kak, kak, kak eta? Jak przyjezdny chłopaczek z Bydgoszczu mógł z marszu brylować na salonikach? Nie byłoby to możliwe bez wsparcia. Tym wsparciem od początku jak i później był Zbigniew Pełczyński, postać tajemnicza. Należy dodać, że niemałą rolę odegrała zbieżność nazwisk młodego bydgoszczanina z Premierem, który zginął w Gibraltarze - przez skromność albo roztargnienie, nie zaprzeczał pogłosek o koligacji rodzinnej. Aby tak było - ktoś musiał tę pogłoskę ugruntować...Pełczyński to taka postać, która na polecenie Sorosa założyła w Polsce Fundację Batorego. Soros + Pełczyński + Mazowiecki = Plakietka. Nikogo wówczas nie obchodziło, że jakiś młokos zostaje ministrem. Zadziałał ten sam mechanizm. Mechanizm Nikodema D. Kilku z tych, którzy po brytyjskiej stronie nadal uznają 'jeniusz' Sikora po prostu musi trzymać się swych dawnych wyborów by nie ucerpiała reputacja.
Czy wolno Polakowi dziś się śmiać?... pytał na początku XX wieku stary farmazon A. Strug, najpierwsza odpowiedź jaka mi przychodzi do głowy to...- chyba nie muszę mówić jaka?